بتن از مصالح مختلفی تشکیل می شود. که می تواند شامل: سنگدانه ها – مکمل های سیمان – آب و… باشند. اجزا و مصالح بتن باید به درستی با یکدیگر مخلوط شوند. در برخی موارد مصالح بتن درشت دانه هستند مثل سنگدانه ها. برای عمل آوری بتن و رسیدن به استحکام کافی باید اجزای بتن به خوبی با یکدیگر مخلوط شوند و هیچ حفره ای در مغز بتن باقی نماند. این امر گاها به راحتی انجام می شود مثل بتن های خودتراکم. اما در برخی موارد بتن باید ویبراسیون شود. این به معنای لرزاندن بتن قبل از مراحل گیرش اولیه می باشد. ویبراسیون به تراکم بتن کمک بسیار زیادی می کند تا حدی که جز جدایی ناپذیر از ساختمان های بتنی به شمار می رود. در این نوشته به مراحل ویبراسیون بتن و شرایط لازم برای رسیدن به تراکم مطلوب بتن می پردازیم.

نحوه ویبراسیون بتن جهت رسیدن به تراکم مطلوب

• بتن باید در طول عملیات بتن ریزی با استفاده از وسایل مناسب متراکم شود.
• قسمت های داخلی و به خصوص گوشه های قالب ها را به خوبی پر کند.
• میلگردها و اقلام مدفون را به طور کامل در بر گیرد
• در بتن های خودتراکم، نیازی به استفاده از وسایل متراکم کننده نیست.
• ویبراتور باید در داخل بتن به طور منظم و در فواصل مشخص به نحوی فرو برود. که دو قسمت لرزانیده شده با هم، همپوشانی داشته باشند.
• قسمتی از ویبراتور حتما باید در لایه زیرین که هنوز حالت خمیری دارد، فرو برود.
• ویبراتور را باید تا حد امکان به صورت قائم وارد بتن کنید و به آرامی بیرون بکشید تا حباب هوا داخل بتن باقی نماند.
• فاصله بین نقاط فرو بردن ویبراتور می باید حداکثر ۱.۵ برابر شعاع عملکرد موثر ویبراتور باشد.
• در صورت استفاده از ویبراتور های متصل به قالب برای تراکم بتن دیوارها و ستون ها، طول ۸۰۰ میلیمتری بالای این اعضا را میباید با ویبراتور شلنگی (درونی) نیز متراکم کرد.
• در کارهای کوچک و محدود و مخلوط های خمیری و روان، میتوان با اجازه دستگاه نظارت از میله فولادی (تخماق) یا وسایل مشابه برای تراکم بتن استفاده نمود.
• میله باید به اندازه کافی وارد بتن شود تا بتواند به راحتی به انتهای قالب یا انتهای لایه مربوط به همان مرحله بتن ریزی برسد.
• ضخامت میله باید چنان انتخاب شود که به راحتی از بین میلگردها عبور نماید.
• تراکم بتن ستون ها می باید الزاما توسط ویبراتور های ماشینی صورت گیرد.
• تراکم بتن می باید پیش از شروع گیرش سیمان صورت گیرد.